نماز

درس ها و حکایت ها؛

مرحوم شیخ جواد بلاغى

 کتاب‏هاى ایشان در این زمینه از جمله بهترین کتاب‏هاست. در این کتاب‏ها به 

 تحریف هاى تورات و انجیل پرداخته شده و آن مرحوم تناقضات عهدین را  

کنارهم نهاده و اختلاف نسخ تحریف شده فعلى را با تورات و انجیل اصلى به  

اثبات رسانده است. کتاب‏هاى ایشان فوق العاده ارزش دارد.....

درس ها و حکایت ها؛

مرحوم شیخ جواد بلاغى

 کتاب‏هاى ایشان در این زمینه از جمله بهترین کتاب‏هاست. در این کتاب‏ها به تحریف هاى تورات و انجیل پرداخته شده و آن مرحوم تناقضات عهدین را کنار هم نهاده و اختلاف نسخ تحریف شده فعلى را با تورات و انجیل اصلى به اثبات رسانده است. کتاب‏هاى ایشان فوق العاده ارزش دارد. اگر یک صفحه از این کتاب‏ها را در مقابل خود بگذارید مطالب و دلایل بسیارى براى اسلام آوردن یک شخص یهودى یا مسیحى در آن خواهید یافت.

شیخ جواد بلاغى بسیار فقیر بود و به زحمت خرج زندگى خود را به دست مى‏آورد. از همین رو سرانجام بر اثر بیمارى سل مُرد. اما این‏که چطور این کتاب‏ها را نوشت خود حکایتى بسیار آموزنده است. از مرحوم والد [آیة اللَّه العظمى میرزا مهدى شیرازى قدس سره‏]، نقل شده است که ایشان براى نوشتن این کتاب‏ها نیاز به فراگیرى لغت عبرى داشتند؛ چرا که تورات و انجیل به زبان عبرى است و آن زمان مانند امروز دانشگاهى نبود که این زبان را آموزش دهند و این کتاب‏ها را دقیق ترجمه کنند. در نتیجه ایشان براى آن‏که بدانند ترجمه‏هاى عربى و فارسى با اصل کتاب‏ها فرقى دارند یا نه، تصمیم مى‏گیرند لغت عبرى را بیاموزند.

در آن زمان اسرائیل وجود نداشت و یهودى‏ها در همه جاى جهان از جمله در سامرا پراکنده بودند. در این شهر بازارى وجود داشت به نام سوق الیهود، که یهودى‏ها و بچه‏هایشان در آن به زبان مادرى‏شان یعنى عبرى گفت و گو مى‏کردند.

ایشان ابتدا مى‏خواستند عبرى را از بزرگان و علماى یهود یاد بگیرند، ولى آنها آموزش نمى‏دادند؛ زیرا معلوم بود هدف شیخ از یادگیرى عبرى، استفاده از آن علیه یهودیت است. بازاریان و تجار نیز از آموزش زبان عبرى به شیخ خوددارى مى‏کردند.

مرحوم بلاغى گاهى اوقات براى فهمیدن معناى یک کلمه مجبور مى‏شد سر ظهر که هیچ کس در آن گرماى سوزان عراق بیرون نمى‏آمد و همه در سرداب‏ها مشغول استراحت بودند، به محله یهودى‏ها برود و با پول نهار و شامش آب نبات مى‏خرید و به بچه یهودى‏ها که بیرون مانده بودند مى‏داد تا یک کلمه از کتاب تورات برایش معنا کنند.

در آن گرما همه مردم بیست، سى پله زیر زمین مى‏رفتند تا در محیط خنکى باشند، و حتّى در حرم عسکریین علیهما السلام هم کسى پیدا نمى‏شد و از گرما ضریح داغ مى‏شد تا جایى که نمى‏شد بر آن بوسه زد. عده‏اى براى آن‏که لبشان نسوزد عبا را روى ضریح مى‏گذاشتند و روى عبا را مى‏بوسیدند. مرحوم بلاغى در چنین وضعیتى تورات را که دو برابر قرآن است زیر بغل مى‏گرفت و از بچه‏ها معناى کلمات آن را مى‏پرسید و به این شکل لغت عبرى را یاد گرفت

مرحوم بلاغى با خود نگفت خدایا، نه دانشگاهى وجود دارد که عبرى یاد بگیرم، نه پولى دارم و نه طاقت گرما دارم. بلکه با تعقل و تدبرى که حضرت صادق علیه السلام مى‏فرماید، به این نتیجه رسید که به رغم تهى دستى برود از بچه‏هاى یهودى یاد بگیرد و کلمه کلمه یاد گرفت. عبرى لغتى است که هر چند با زبان عربى خویشاوند و هم ریشه است، ولى شباهت زیادى به عربى ندارد و آموختن آن آسان نیست. چه قدر صبر و کوشش خستگى‏ناپذیر لازم است تا از طریق معلمانى که بچه هستند، بر این زبان تسلط حاصل شود. آن وقت ما بیاییم این صبر را با صبر خود، مقایسه کنیم، اصلا قابل قیاس نیست. آن بزرگوار با چنین مشقت‏هاى طاقت فرسایى الهدى و الرحله را نوشت. من ده‏ها کتاب در مناقشه کتاب عهدین دیده‏ام، اما واقعا این دو کتاب مرجعى براى محققان است و دیگران نیز که خواسته‏اند در این زمینه کتاب بنویسند از آنها استفاده کرده‏اند.

«این معناى صبر در تبلیغ است. حال روز قیامت، ما را کنار شیخ جواد بلاغى مى‏گذارند!؟ امثال ما هرگز شایستگى مقایسه شدن با ایشان را نداریم»

1)   محمد جواد بلاغى (1283 - 1352 ق) از شاگردان آقا رضا همدانى، شیخ محمد طه، ملا کاظم خراسانى و استادِ آیة اللَّه خویى بود.

2)   ایشان کتاب هاى دیگرى نظیر انوار الهدى و نصائح الهدى نیز دارند که با کتاب پیش گفته تشابه اسمى دارند

اتفاقی یک قرن پیش رخ داد

نماز یک امام جماعت شیعی در مسجدالحرام + عکس

به گزارش  پایگاه اطلاع رسانی ستاد عالی اقامه نماز در دانشگاهها، در 29 ربیع الاول سال 1366 هجری قمری «دارالتقریب بین المذاهب الاسلامیه» به همت آیت‌الله العظمی بروجردی و شیخ محمد شلتوت تشکیل شد تا سرآغازی برای دستیابی به اتحاد جهان اسلام باشد. اکنون و پس از گذشت کم‌تر از 7 دهه، برخی دیدگاه‌های متحجرانه مانع از تحقق این اتحاد شده است.

امروز مکه مکرمه و بیت‌الله الحرام در محاصره وهابیون سعودی است، وهابیونی که نه تنها به عقاید شیعیان احترام نمی‌گذارند بلکه اهل سنتی که با عقاید آنان مخالف باشند را تکفیر می‌کنند.

تصویری که در ستون سمت چپ این خبر مشاهده می‌شود متعلق به سال 1340 هجری قمری است که در جریان آن نماز جماعت حرم مکی به امامت مرحوم سید عبدالحسین شرف الدین عاملی اقامه شده است.

ماجرا از این قرار بود که علامه شرف‌الدین در سال 1340 هجرى قمرى آماده‏ سفر حج شد و از بیروت با یک کشتى همراه با تنى چند از یارانش به سوى خانه‏ خدا حرکت کرد. حج آن سال به خاطر حضور شرف‏الدین یکى از باشکوه‏ترین مراسم حجى بود که تا آن روزگار مکه به یاد داشت. او در غبارروبى و عطر افشانى خانه‏ کعبه همراه «ملک حسین» (پادشاه وقت عربستان) شرکت کرد و به خواست او نماز جماعت را در مسجد الحرام اقامه نمود. این نخستین نماز جماعتى بود که در مسجد الحرام به امامت یک عالم شیعى برگزار مى‏شد و همه‏ مسلمانان اعم از شیعه و سنى پشت سر او نماز خواندند.

علاّمه شرف الدین رهبر شیعیان لبنان بود که در سال 1290 هجری در شهر کاظمین به دنیا آمد و تلاش‌ها و مبارزات بسیاری در راه شیعیان مبذول داشت و در سال 1377 هجری قمری درگذشت.

وی کسی بود که شخصا از امام موسی صدر برای رهبری و زعامت شیعیان لبنان دعوت کرد.

پاسخ به پرسش‌های متداول درباره نماز/23

راه میان‌بر دوستی با خدا در امیدوارکننده‌ترین عبادت نهفته است

گاهی در جستجوی کلیدی هستیم که بتواند راه‌گشایی برای تقرب بیشتر به سوی خدا باشد،‌ آن چیزی که بتواند بنده را در نزد پروردگارش عزیز کند، مرکز تخصصی نماز امیدوارکننده‌ترین عبادت را این چنین بیان می‌کند:

امیرالمومنین علیه‌السلام در بین اصحاب نشسته بودند. صحبت از امیدوارکننده‌ترین آیه قرآن بود. حضرت(ع) از اطرافیان سؤال کردند: «به نظر شما امید بخش‏ترین آیه‏ قرآن کدام آیه است؟»، بعضى گفتند آیه «إِنَّ اللَّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَ یَغْفِرُ ما دُونَ ذلِکَ لِمَنْ یَشاءُ 1»؛ «خداوند هرگز شرک را نمى‏بخشد و پائین‏تر از آن را براى هر کس که بخواهد مى‏بخشد».

امام علی علیه‌السلام فرمود: خوب است، ولى آنچه من مى‏خواهم نیست، بعضى گفتند آیه «و من یعمل سوء أَوْ یَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ یَسْتَغْفِرِ اللَّهَ یَجِدِ اللَّهَ غَفُوراً رَحِیماً 2»: «هر کس عمل زشتى انجام دهد یا بر خویشتن ستم کند و سپس از خدا آمرزش بخواهد خدا را غفور و رحیم خواهد یافت»، امام فرمود: «خوبست، ولى آنچه را مى‏خواهم نیست».

بعضى دیگر گفتند: آیه «قُلْ یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ 3»؛ «اى بندگان من که اسراف بر خویشتن کرده‏اید، از رحمت خدا مایوس نشوید». فرمود: «خوب است، اما آنچه مى‏خواهم نیست!».

بعضى دیگر گفتند: آیه «و الَّذِینَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَکَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَ مَنْ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ 4»؛ «پرهیزکاران کسانى هستند که هنگامى که کار زشتى انجام مى‏دهند یا به خود ستم مى‏کنند به یاد خدا مى‏افتند، از گناهان خویش آمرزش مى‏طلبند و چه کسى است جز خدا که گناهان را بیامرزد»، باز امام(ع) فرمود: «خوب است، ولى آنچه مى‏خواهم نیست».

در این هنگام مردم همهمه کنان از هر طرف به سوى امام متوجه شدند،حضرت فرمود: «چه خبر است اى مسلمانان؟» عرض کردند: «به خدا سوگند ما آیه دیگرى در این زمینه سراغ نداریم»، امام علی علیه‌السلام فرمود: «از حبیب خودم رسول خدا شنیدم که فرمود: امید بخش‌ترین آیه قرآن، این آیه است «و اقم الصلاة طَرَفَیِ النَّهارِ وَ زُلَفاً مِنَ اللَّیْلِ إِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئاتِ ذلِکَ ذِکْرى‏ لِلذَّاکِرِین5 »؛ «و نماز را در دو طرف روز و ساعات نخستین شب برپا دار که یقیناً نیکى‏ها بدى‏ها را از میان مى‏برند، این براى یادکنندگان تذکّر و یادى است».

آن گاه پیامبر صلی الله علیه وآله و سلم فرمود: «یا على! به حق آن خدایى که مرا به حق به عنوان بشارت دهنده و انذار کننده مبعوث کرد، وقتی یکی از شما برای گرفتن وضو بلند می شود، گناهان اعضا و جوارحش ریخته می‌شود (بخشیده می شود)، پس هنگامی که با صورت و قلبش به خدا روی می آورد، نمازش تمام نمی شود، مگر اینکه گناهانش بخشیده می‌شود، مثل روزی که از مادر متولد شده است و اگر دوباره میان دو نماز گناهى از وى سر زند هم چنان با نماز دوم گناهانش بریزد و به همین ترتیب تا نماز پنجم»، سپس فرمود: «یا على! نمازهاى پنجگانه براى امت من همانند نهر آبى است که بر در خانه شماها جریان داشته باشد، پس چیست؟ نظر شماها درباره کسى که در بدنش چرکى باشد و روزى پنج بار در چنین نهرى خود را شستشو دهد، آیا باز هم چرکى باقى بماند؟ و به خدا سوگند نمازهاى پنجگانه براى (تطهیر گناهان) امت من اینگونه است6».

از آنجا که جمله (إِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئاتِ) بعد از دستور نماز (اقم الصلاة طَرَفَیِ النَّهارِ وَ زُلَفاً مِنَ اللَّیْلِ) آمده نشانگر است که یکى از مصداق‌هاى روشن حسنات، نمازهاى روزانه است و اینکه در روایات تنها تفسیر به نمازهاى روزانه شده دلیل بر انحصار نیست؛ بلکه بیان مصداقی روشن و قطعى برای خوب‌هاست.

پی‌نوشت‌ها:

1.نساء/48.

2.نساء/110.

3.زمر/53.

4.ال عمران/135.

5.هود/114.

6. مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج‏5، ص: 307،308.