حکمت نماز در قرآن و حدیث

حکمت نماز در قرآن و حدیث

قرآن:
«نماز را براى یاد من، بپا دار.»

پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله :

نماز واجب شده است ... براى بر پا داشتن یاد خدا.

ـ امام علىّ علیه السّلام : خداوند ایمان را جهت پاک کردن از شرک، و نماز را براى دورى از کبر واجب کرد.
3 ـ هشام بن الحکم: از امام صادق پرسیدم: با اینکه نماز مردم را از کار و زندگى باز مى دارد و تن هایشان را خسته مى کند، چرا واجب شده است؟ امام فرمود: در آن، علتهایى نهفته است. اگر مردم بدون هیچ آگاهى و یادآورى از پیامبر اکرم رها شوند و تنها به همان رسالت نخستین و حضور قرآن در میان آنان بسنده شود، مانند امتهاى پیشین مى گردند که به دین گرویدند و کتابهایى هم نوشتند و مردم را به دین خود فراخواندند و حتى براى آن جنگیدند، امّا با رفتنشان، دینشان هم رفت و اثرى از آنان باقى نماند. حال آنکه خداوند تبارک و تعالى خواست که مردم حضرت محمّد صلّى الله علیه و آله را از یاد نبرند. از این رو نماز را بر آنان واجب کرد تا او را هر روز، پنج بار یاد کنند و نام [ مبارکش ] را بر زبان آورند و به نماز و یاد خدا فرمان داده شدند، تا غافل نگردند و او را فراموش نکنند مبادا یادش از خاطرها برود .
4 ـ امام رضا علیه السّلام : حکمت نماز ، اقرار به ربوبیت خداوند جلّ جلاله و شریک نگرفتن براى اوست. ایستادن در پیشگاه جبروت الهى ، با خوارى و بیچارگى، افتادگى و اعتراف و درخواست بخشش گناهان گذشته است. صورت نهادن بر خاک در هر روز براى بزرگداشت خداوند جلّ جلاله است، تا به یاد او ـ نه فراموشکار و گردنکش که ـ فروتن و خوار و خواهان و مشتاق فزونى دین و دنیاى خود باشد. افزون بر این ها، نماز، ذکر خداوند جلّ جلاله و دوام آن در شب و روز است تا بنده، مالک و مدبّر و آفریدگارش را از یاد نبرد و گرنه سرکشى و طغیان مى کند و این در یاد کردن پروردگار جلّ جلاله و ایستادن در پیشگاهش نهفته است، که او را از سرپیچى نهى مى کند و از انواع فساد باز مى دارد.
5 ـ در تبیین حکمت نماز ـ : اطاعتى است که [ خدا ] آنان را بدان امر کرده و آیینى است که بر آن وادارشان ساخته است . در نماز بزرگداشت و گرامیداشت خداوند و فروتنى بنده هنگام سجده است و اقرار به اینکه بالاتر از او ، پروردگارى است که به عبادتش مى پردازد و برایش سجده مى کند.